Bijzondere momenten komen voort uit onverwachte ontmoetingen. Gesprekken die dagenlang blijven dwalen in je hoofd. Dat overkwam mij een drietal weken geleden.
Na een dag lang werken, smeekte mijn rug om beweging. Ik trok mijn jas aan en ging wandelen. Via het Groen Lint belandde ik bij de Tuinen van Stene. Ik ging zitten op een bankje dicht bij de pluktuin, nam mijn IPhone en checkte mijn berichten.
Een bejaarde man kwam naast me zitten. Ik twijfelde even: moest ik blijven of was het beter om weg te gaan. Ik bleef zitten.
Na een hele poos begon hij te praten. ‘Ik heb heel mijn leven in een slachthuis gewerkt.’ Doffe ogen keken me aan.
Ik stak mijn telefoon weg.
‘Ze moeten mij geen blaasjes wijsmaken. Ik herkende onmiddellijk de symptomen.’
Hij had mijn aandacht. ‘Vertel,’ hoorde ik mezelf tot mijn eigen verbazing vragen.
Zijn vrouwtje was ziek. Terminaal.
‘Ik vind het erg voor je.’ Ik meende wat ik zei.
‘Ik moet van mijn dochters naar een bejaardentehuis.’ Hij kromde zijn rug, tikte met zijn wandelstok.
‘Ik begrijp je.’ Ik dacht aan Louis die eind vorig jaar tegen zijn zin werd opgenomen in een woonzorgcentrum.
‘Ik ben moe. Je huis leegmaken, dat is niet niks. Zeker niet op mijn leeftijd.’ Hij fronste zijn wenkbrauwen. ‘Je wilt niet weten wat ik allemaal meemaak meisje.’
Ik wist het wel. Ik had het ook meegemaakt. ‘Je voelt je precies op de Brusselse Zuidmark.’ Mijn blik zweefde over de pluktuin.
De frons in het voorhoofd van de bejaarde man leek dieper te worden. ‘Hoe bedoel je?’
De Zuidmarkt. De geur van verse munt, exotisch fruit en bloemen. Groenten uit onze eigen Vlaamse grond, olijven uit Griekenland, zongedroogde Italiaans tomaten, Spaanse worst. Waar de marktkramers schreeuwen en wild om zich heen gesticuleren. Paprika, tomaten of courgettes, verpakt per drie. Vijf euro. De beste kwaliteit voor vijf euro.
Nog steeds keek de man me onbegrijpend aan.
‘De opkoper leek wel een marktkramer op de Brusselse markt,’ legde ik uit. ‘De dressoir, de vitrinekast, een slaapkamer, … hij bood amper iets. Vijf euro, tien euro, een enkele keer vijftig euro. Alles samen kregen we amper vijfenzeventig euro.’
Voorzichtig kwam de man recht, steunde op zijn wandelstok. ‘Je hebt gelijk. Bij mij is het net zo. Mag ik je een goede raad geven meisje?’ Zijn frons werd zachter. ‘Profiteer van je leven. Doe wat je vrolijk maakt. Voor je het weet, is ook jouw leven en wat jij koestert, de prijs van een goede fles wijn waard.’
Chantal Pauwels 