Chantal Pauwels

Sommige verhalen vind je onderweg – luistervinken op de trein, een pittige discussie tussen collega’s, een anekdote bij de kapper. Andere verhalen wonen gewoon bij je thuis. Aan de keukentafel, in de zetel na het avondeten, of verstopt in een fotoalbum.

Zo was het bij mij. Het verhaal van de Vlaamse vissers die na de oorlog naar Zuid-Amerika trokken, ontdekte ik niet in één of ander geschiedenisboek, maar via mijn vader. Hij was erbij.

Vol vuur vertelde hij vroeger over de vliegende vissen die ’s nachts op het dek neerploften, over de indrukwekkende tocht door het Panamakanaal, over de metershoge golven en hoe hij en zijn broertje tijdens stormweer met touwen werden vastgebonden aan de reling. En over zijn moeder, die meer dan dertig dagen doodziek was.

Zijn herinneringen klonken voor mij als een meeslepend avontuur: de opwinding van het vertrek, de eindeloze zeereis, de chaos in Chili. Voor hem was het een stuk van zijn jeugd. Zijn familie die alles achterliet om aan de andere kant van de wereld een beter leven op te bouwen.

Jaren gingen voorbij. Het leven bracht nieuwe verhalen, nieuwe foto’s. Zijn jeugdverhaal dreigde te verdwijnen. Tot op een dag, zo’n zes jaar geleden, de telefoon ging. Aan de andere kant van de lijn het Red Star Line Museum.

Of mijn vader wilde deelnemen aan een nieuwe tentoonstelling? Of hij zijn verhaal wilde vertellen? Of hij nog foto’s had, documenten, herinneringen?

Pas toen besefte ik hoe bijzonder zijn verhaal was. En hoe weinig mensen het kenden. Tussen de foto’s en de stemmen uit een ver verleden, voelde ik iets borrelen. Mijn vader begreep me, wees naar de foto van zijn fel vermagerde moeder. ‘Schrijf daar maar eens over,’ zei hij.

En precies daar, bij die foto van mijn grootmoeder, wist ik dat deze bladzijde uit onze Vlaamse geschiedenis woorden moest krijgen.

Maar het gaat niet alleen om mijn verhaal, het gaat om wat we bewaren, wat we doorgeven, wat we nooit meer laten verdwijnen. Die kleine, persoonlijke momenten die ons omringen, die zo makkelijk verloren gaan. Ik hoop dat mijn blog een inspiratie mag zijn.

Foto in familiebezit – Het idee van het verhaal behoort toe aan Chantal Pauwels en mag in geen geval door iemand gebruikt of gekopieerd worden.