Chantal Pauwels

  • De Zuidmarkt te Brussel

    Bijzondere momenten komen voort uit onverwachte ontmoetingen. Gesprekken die dagenlang blijven dwalen in je hoofd. Dat overkwam mij een drietal weken geleden. Na een dag lang werken, smeekte mijn rug om beweging. Ik trok mijn jas aan en ging wandelen. Via het Groen Lint belandde ik bij de Tuinen van Stene. Ik ging zitten op lees meer

  • Schuw en schichtig

    Wie me kent, weet dat ik ’s avonds na mijn werk naar huis wandel. Het weer bepaalt mijn route: de kortste weg door de Bloemenwijk, een omweg naar het kerkhof of het Groen Lint. Af en toe kies ik voor Sportpark De Schorre. Afgelopen donderdag volgde ik de wirwar van straten en paden doorheen de lees meer

  • Een zondagse picknick

    Maandagmorgen, iets voor acht uur. Stijf en stram als een honderdjarige en met een rug die even soepel aanvoelt als een strijkplank, schuifel ik de praktijkruimte van mijn huisarts binnen.‘Mijn advies is simpel,’ besluit hij na een kort onderzoek. ‘Rusten. Geen huishouden, geen kantoorwerk. Wel bewegen. Veel bewegen. Ga deze week maar wandelen.’ Terug buiten lees meer

  • Sterven doe je niet ineens, maar af en toe een beetje (Toon Hermans)

    Vijf weken nadat Louis, onder lichte dwang, zijn intrek in het woonzorgcentrum had genomen, was zijn huis aan de Brugse molens opgeruimd. In de kale kamers – die plotseling oneindig groot leken – stonden enkel nog de meubelen, in wat vroeger zijn atelier was, de dozen vol te bewaren herinneringen.‘We moeten een opkoper zoeken, en lees meer

  • Een medaille als eerbetoon

    Op automatische piloot trokken mijn man en ik iedere dag naar het huis aan de Brugse molens. We schoven meubelen aan de kant, rolden zware karpetten op, haalden kasten leeg. De keukenvloer stond vol spullen ‘te verdelen’, de achterkamer bleek te klein voor de ‘te bewaren’ herinneringen. Na drie weken was er van leeghalen geen lees meer

  • Een fragiel kleinood

    Louis hield van bijhouden en bewaren. In de zolderkamer stond de kleerkast van zijn grootmoeder, de halve inboedel van zijn moeder was terechtgekomen in de logeerkamer. De opgeknapte fauteuils van zijn schoonouders hadden een hoekje gevonden naast de Chesterfield. In een keukenkast vonden we minstens vijftig plastic soepbekers. Lege omslagen dienden als kladpapier, het Brugsch lees meer

  • Wat wel, wat niet?

    De tweede vrijdag van januari verhuisde Louis naar een woonzorgcentrum in onze buurt. We kozen voor een ruime kamer op de derde verdieping, met zicht op een wandelpark met kronkelende paden, geriefelijke zitbanken en de vijver te midden van de glooiende terreinen van de plaatselijke golfclub. Het toverde meteen een glimlach op mijn gezicht. Louis lees meer

  • Eau de Cologne

    Nieuwjaar. Een dag vol wederzijdse gelukwensen en goede voornemens. Dit jaar schrapten mijn man en ik woorden als sporten, diëten en gezonder gaan leven van onze denkbeeldige lijst. Nee, we hadden vanaf nu maar één doel voor ogen: de wens van Louis vervullen. Het werd met de dag duidelijker dat een woonzorgcentrum Louis’ nieuwe woonst lees meer

  • Liefde zonder vrees

    Wat eerst nog een flauwe grap van de huisarts leek, werd enkele dagen later bevestigd door een team van specialisten. Hun verslag was duidelijk: Louis was honderd procent hulpbehoevend.‘Dus ik kan niet meer naar huis?’ vroeg hij.Mijn man schudde zijn hoofd, ik sloeg mijn ogen neer.‘Ze kennen er niets van,’ foeterde Louis luid. Hij zwiepte lees meer

Blijf op de hoogte! Schrijf je in voor de nieuwsbrief.